بررسی تأثیر مدالیتی های الکتریکی و مکانیکی بر میزان درد، دامنه ی حرکتی و ادم لنفاوی اندام فوقانی پس از جراحی ماستکتومی، در زنان مبتلا به سرطان سینه

زمینه و هدف: درمان فیزیوتراپی یک جزء اساسی از برنامه ی توان بخشی بیماران مبتلا به سرطان سینه می باشد که با هدف کاهش عوارض جسمی ایجاد شده، بعد از جراحی و برگرداندن عملکرد طبیعی اندام فوقانی انجام می شود. هدف اصلی این ﭘﮋوهش بررسی تأثیر مدالیتی های الکتریکی و مکانیکی بر میزان درد، ادم لنفاوی و دامنه ی حرکتی مفصل شانه بعد از جراحی ماستکتومی در زنان مبتلا به سرطان سینه بوده است. روش تحقیق: این تحقیق شبه تجربی، در پاییز سال 1387 بر روی 27 بیمار که به صورت غیر تصادفی، از میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شیراز انتخاب شده بودند٬ انجام شده است. برنامه ی فیزیوتراپی طرح ریزی شده، شامل استفاده از جریان فارادیک و جریان tens، تکنیک متحرک سازی مفصل شانه، ماساژ افلوراژ و ورزش بود که در 12 جلسه ی 90 دقیقه ای انجام گرفت. سپس درد، دامنه ی حرکتی و ادم لنفاوی اندازه گیری شد. نتایج قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری و از آزمون آماری t زوج جهت مقایسه ی داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتیجه ی این مطالعه نشان داد که میانگین درد بیماران از 68/1 ± 70/7 به 88/1 ± 66/3 کاهش یافت (000/0=p). دامنه ی حرکات فلکسیون از 46/23 ± 59/132 به 7/17 ± 66/146 درجه، ابداکسیون از 42/27 ± 40/102 به 36/16 ± 96/132 درجه و چرخش خارجی مفصل شانه از 67/21±40/67 به 67/11 ± 62/79 درجه افزایش پیدا کرد (05/0>p). میزان ادم لنفاوی اندام مبتلا نیز کاهش معنی داری پیدا کرد که این کاهش در ناحیه ی آرنج از 22/2 ± 83/3 سانتی متر به 12/1 ± 61/1، در 10 سانتی متر بالای آرنج از 54/2 ± 68/3 سانتی متر به 56/1 ±50/1 سانتی متر و در ده سانتی متر پایین آرنج از 37/2 ± 87/2 به 45/1 ±16/1 سانتی متر بود (05/0>p). نتیجه گیری: استفاده از مدالیته های الکتریکی و مکانیکی پس از جراحی ماستکتومی می تواند باعث کاهش قابل توجه درد و ادم لنفاوی اندام فوقانی شود و دامنه ی حرکات مفصل شانه مبتلا را افزایش و نهایتاً عملکرد حرکتی اندام فوقانی را بهبود بخشد.